معنی عجز و التماس

لابه

تضرع

اعیاء، عجز

التماس، تضرع، نداء، استجداء

عجز. [ع ُ ج ُ] (ع اِ) ج ِ عجوز.

عجز. [ع ُ ج ُ] (اِخ) دهی است به حضرموت. (معجم البلدان).

عجز. [ع َ ج َ / ع ُ] (ع مص) کلان و بزرگ سرین گردیدن زن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).

عجز. [ع َ] (ع مص) ناتوان گردیدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). ناتوانی. توانا نبودن. ناتوان بودن:
بباید مرا شد به آوارگی
نهادن به خود عجز و بیچارگی.
فردوسی (ملحقات شاهنامه داستان جمشید، ص 35).
در همه چیزها که بینی هست
خلق را عجز و خواجه را اعجاز.
فرخی.
دمنه گفت ای برادر ضعف رأی و عجز من بنگر، عجز پیری و ضعف آن. (کلیله و دمنه).
بودم از عجزچون خران در گل
بر جهان اسب تاختم چون برق.
خاقانی.
گر ترا آنجا کشد نبود عجب
منگر اندر عجز بنگر در طلب.
مولوی.
یاران نهایت عجز او بدانستند سفره پیش آوردند. (گلستان).
روی بر خاک عجز میگویم
هر سحرگه که باد می آید.
سعدی (گلستان).
|| ترک دادن چیزی را که کردن آن واجب بود. || کاهلی کردن. || غالب آمدن بر کسی در معاجزه. (منتهی الارب) (آنندراج). || در اصطلاح معقول ضد قدرت است و بگفته ای عدم قدرت است از باب عدم ملکه. (از کشاف اصطلاحات). || (اِ) شمشیر. (اقرب الموارد). || قبضه ٔ شمشیر. || بیماری است در سرین ستور. (منتهی الارب) (آنندراج). داء فی عَجُز الدابه. (اقرب الموارد). || پرنده ای است. (منتهی الارب) (آنندراج). پرنده ای است آن را زمج گویند. (اقرب الموارد). || سرین. (منتهی الارب). و بدین معنی به کسر و ضم اول هم آمده است. (منتهی الارب). || بن هر چیزی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). وبضم و کسر اول نیز آمده است. (منتهی الارب).

عجز. [ع َ ج ُ / ج ِ] (ع اِ) سرین و بن هر چیز. (منتهی الارب) (آنندراج). || در اصطلاح عروضیان و شعراء آخر کلمه از بیت یا فقره را گویند که ضرب هم نامند. (از کشاف ص 975).

التماس. [اِ ت ِ] (ع مص) جستن چیزی. (منتهی الارب) (بحر الجواهر). جستن. (ترجمان علامه ٔ جرجانی). طلب چیزی با تساوی بین آمر و مأمور. (غیاث اللغات). سؤال با تساوی. (از غیاث). || در عرف، طلب چیزی با تواضع. (از کشاف اصطلاحات الفنون). سؤال ادنی باعلی. (غیاث اللغات). تضرع. خواهش: هرچند این التماس هراس بر من مستولی گردانید. (کلیله و دمنه). و التماس او بر این مقصور گشته است. (کلیله ودمنه). بر موجب التماس او آن ملطفات را بحضرت سلطان فرستادم. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). امیرالمؤمنین الناصرلدین اﷲ التماس او مبذول داشت. (جهانگشای جوینی).
مردمان چون باغ از آنجا گل بدامن میبرند
التماس عاشقان افتاده هرجا بر زمین.
وحید (از آنندراج).

عجز و لابه. [ع َ زُ ب َ / ب ِ] (ترکیب عطفی، اِ مرکب) تضرع. زاری و ناله و فریاد. گریه و زاری. || خواهش و تمنا. رجوع به عجز و رجوع به لابه شود.

التماس , استدعا , دادخواست , منازعه , مشاجره , مدافعه , عذر , بهانه , تقاضا , پیشنهاد , وعده مشروط , ادعا

ادم مفت خور یا ولگرد , ولگردی یا مفت خوری کردن , بحد افراط مشروب نوشیدن , کمبود , کسر , کسرعمل , کسر درامد , ناتوانی , عجز , عدم قابلیت , کاری , سستی کمر , عنن , ضعف جنسی , لا غری

‎ لایه ستوهش ناتوانی درماند گی سستی، دسته ی شمشیر، شمشیر، درد سرین در ستور -5 مرغ دو برادران، کمبود در پرداخت در شماربایگی (حساب بانکی) ‎ ناتوان: مرد، بن دنباله، سرین، سرنه یکی از استخوان های لگن کلانسرینی (اسم) عیب، حزن اندوه، آن چه از احوال که آشکار کنند یا مخفی دارند. ‎ (مصدر) ناتوان شدن به ستوه آمدن، (اسم) ناتوانی سستی در ماندگی، عدم قدرت در انجام دادن اموریست که به ذات ممکن باشد بنابراین نسبت به امور غیر ممکن عجز صادق نیست، کسری مالیات، مقدار مالیاتی که از مودیان مالیات یک ناحیه برای جبران کمبود مالیاتی که بر عهده مودیان غایب بود وصول می کردند. (اسم) دنباله چیزی، سرین. یا استخوان عجز. استخوانی است که فرد و متناظر و شبیه بیک هرم مربع القاعده که از جوش خوردن 5 مهره خارجی تشکیل می شود و بین دو استخوان خاصره و زر مهره های کمری و بالای استخوان دنبالچه قرار دارد. این استخوان از بالا به پایین و از جلو به عقب کشیده شده و انتهای فوقانی آن با پنجمین مهره کمر زاویه ای برجسته به طرف جلو تشکیل می دهد که فرجه آن در زن 118 و در مرد 126 درجه است. این زاویه را زاویه خاجی کمری یا دماغه می نامند. استخوان خاجی در جلو مقعر و تقعرش در زن بیش از مرد است. استخوان مذکور با دو استخوان خاصره و استخوان دنبالچه (عصعص) مجموعا لگن خاصره را می سازند، آخرین کلمه مصراع دوم هر بیت شعر جمع اعجاز.

اِلْتِماس، تقاضا کردن، طلب کردن، درخواست نمودن با تضرع و زاری،

618